تحقق توسعه و رونق تولید تنها با وضع قوانین مناسب، ایجاد آرامش و تامین امنیت سرمایهگذاری فراهم میشود و در این راستا، چندی پیش، معاون اول رئیس جمهوری نسبت به برخی اقدامات، در دشمنی با بخش خصوصی و ناامن کردن فضای اجتماعی علیه سرمایهگذاران هشدار داد.
میانگین مؤلفه های آماری شاخص امنیت سرمایه گذاری در سال ۱۳۹۸مقدار ۴.۲۶ را نشان می دهد این در حالی است که این عدد برای سال ۱۳۹۷، رقم ۴.۵۴ واحد بوده است. این تفاوت یعنی اینکه به طور کلی شاخص امنیت سرمایه گذاری در سال ۱۳۹۸ نسبت به سال قبل از آن بهتر شده است. اما از میان ۱۷ مؤلفه تشکیل دهنده شاخص امنیت سرمایه گذاری وضعیت کشور در ۱۰ مورد نسبت به سال ۱۳۹۷ بدتر شده است. از آنجایی که عدد ۱۰ بالاترین مقدار امنیت را نشان می دهد اعداد یاد شده بیانگر این است که میانگین این مولفهها به طور کل پایین تر از حد متوسط است.
همچنین، شاخص ملی امنیت سرمایه گذاری در سال ۱۳۹۸ عبارت بوده از ۶.۰۳ از ۱۰ (۱۰ به معنای ناامنی مطلق است) و این عدد برای سال ۱۳۹۷ معادل ۶.۲۷ بوده که بیانگر بهبود وضعیت کشور در سال ۱۳۹۸ نسبت به سال قبل از آن است. هرچند شاخص ملی امنیت بالاتر از حد متوسط است اما تا رسیدن به حد مطلوب فاصله دارد. تأمین امنیت مطلوب سرمایهگذاران نیازمند تلاش و جدیت بیشتری است.
به طور کلی چنانچه بستر اقتصادی که در آن سرمایه گذاری اتفاق میافتد، حاکی از امنیت سرمایه و تثبیت اقتصادی باشد، سرمایه گذاری طبعاً به سمت سرمایه گذاریهای فیزیکی و بلندمدت خواهد رفت. در صورت نبود امنیت سرمایه گذاری فعالیتهای اقتصادی چشم انداز بلند مدتی برای خود متصور نمیشوند. اگر هم کاری صورت بگیرد حتماً در فعالیتهای غیر تولیدی خواهد بود.
البته این نکته را نیز باید در نظر گرفت که «احساس امنیت» با «امنیت» دارای تفاوتهایی است. ممکن است در منطقهای امنیت برقرار باشد اما احساس امنیت وجود نداشته باشد. رسانهها در ایجاد احساس امنیت نقش مؤثری دارند. زیرا میتوانند در صورت امن بودن منطقهای از کشور با پرداختن به مسئله امنیت در آنجا، دیدگاه و ذهنیت مخاطبان را تغییر داده و در نتیجه اجازه ندهند که سرمایهگذاران بر اساس تصورات غلط از سرمایهگذاری در یک منطقه خودداری کنند.