راهکار آلمانی برای ارزان کردن آپارتمان در تهران

به گزارش توليد ايرانی  ، درباره احتکار مسکن که به گرانی افسارگسیخته املاک دامن می زند بسیار شنیده ایم. احتکار مسکن به زبان ساده به این معنی است که صاحبان نقدینگی و سرمایه با خرید زمین و املاک و عرضه نکردن آن به متقاضیان قیمت ملک را افزایش داده و بعد از مدتی ملک خود را به چند برابر قیمت به فروش می رسانند.
وضع مالیات سنگین بر خرید و فروش های دلالانه مسکن
یک کارشناس اقتصادی معتقد است برای حل معضل مسکن اقشار مختلف جامعه بهترین راهکار وضع مالیات های سنگین بر خرید و فروش های واسطه گرانه و دلالی خانه است و به اعتقاد وی اگر از الگوی آلمانی مالیات ستانی از معاملات مسکن استفاده شود، مساله احتکار مسکن یک بار برای همیشه برطرف می شود.
محمدصالح شکوهی که استاد دانشگاه علم و صنعت است در وبیناری که با موضوع «سیاست‌های زمین ومسکن» در این باره توضیحات جالب توجهی داده است که گزیده ای از آن را در ادامه می خوانید.
به گفته این استاد دانشگاه، از جمله مهم ترین روش ها برای تنظیم بازار زمین و مسکن به‌کارگیری ابزارهای درست مالیاتی است اما مالیات خانه های به شکلی که اخیرا در حال اجراست نمی تواند این منظور را محقق  کند.
دو نتیجه مهم اجرای قوانین مالیاتی در بازار مسکن
شکوهی در این وبینار توضیح داده است که چنانچه قوانین مالیاتی در بازار مسکن به صورت موثری اجرا شوند و برای مثال قانون مالیات خانه‌های خالی صحیح و اصولی اجرا شود، دو نتیجه مهم از آن به دست می آید. اول این که جریان عرضه مسکن به بازار با شدت بسیار بیشتری مواجه می شود و دوم این که  قیمت زمین به عنوان اصلی ترین جزء قیمت تمام شده مسکن کاهش می یابد می‌شود چرا که صاحبان سرمایه نمی‌‌توانند زمین و خانه را به قصد سود کردن احتکار کنند.
راه حل آلمانی ها برای جلوگیری از احتکار مسکن
جالب ترین بخش سخنان این کارشناس اقتصادی به تشریح الگوی آلمانی مالیات ستانی از معاملات مسکن باز می گردد که به نظر می رسد این راهکار می تواند در ایران نیز مانع احتکار املاک شود و تاثیر بسیار مثبتی بر ارزان سازی واحدهای مسکونی داشته باشد.
شکوهی توضیح داده است که در کشور آلمان ابزارهای مالیاتی علیه محتکران مسکن به نحو موثری عمل می کند به صورتی که اگر صاحبان واحدهای مسکونی تصمیم به فروش خانه ای که خریداری کرده اند بگیرند و از تاریخ خرید خانه کمتر از ۱۰ سال گذشته باشد مالیاتی که به آنها تعلق می گیرد  آنقدر سنگین و کمر شکن است که که فروش آن خانه برای مالکان به صرفه نیست.
الگوی آلمانی در تهران جواب می دهد
می دانیم که در تهران و دیگر شهرهای بزرگ ایران نیز بسیاری املاک و آپارتمان ها توسط صاحبان سرمایه به قصد سود بردن خریداری و احتکار می شوند و این موضوع به افزایش دلالی و گرانی مسکن دامن زده است. به نظر می رسد سیاست گذاران مسکن در ایران نیز باید در دیدگاه های خود درباره بازار مسکن تجدید نظر کنند و به جای آن که سیاست ها و دخالت های دولت در بازار مسکن صرفا بر خانه سازی و تولید انبوه مسکن متمرکز باشد، از ابزارهای مالیاتی و راهکارهای اینچنینی هم برای تنظیم بازار مسکن استفاده کنند.