تخصیص با چاشنی رویکردهای اجتماعی به مسایل آب

توليد ايرانی:رویکردها و شیوه هایی که ضمن در برگرفتن تجربیات جهانی و نیم نگاهی به آن ها، موقعیت‌مند بوده و در پیوند تاریخ و جامعه ایرانی باشد. نگاهی به رویکردهای نوین در حوزه حکمرانی و تخصیص آب در جهان نشان می دهد که در همه آن ها توجه به رویکردهای «اجتماعی» و در نظر گرفتن ذینفعان مختلف بسیار پررنگ است. تو گویی که تفاوت قدیم جدید را باید در همین توجه رویکردهای نوین به ساحت اجتماعی جستجو کرد. و این پربیراه نیست چرا که هر تخصیصی به معنای «بازتوزیع منافع، «بازتوزیع قدرت» و «صورتبندی دوباره معانی اجتماعی» در هر منطقه ای خواهد بود.
بنابراین هر سیاست و «تدبیر»ی در این حوزه بدون توجه به این مولفه ها، و تحلیل و صورتبندی منافع و معانی پیرامون آن می تواند به سیاستی غیرعادلانه و «تدمیر» جامعه تبدیل شود. براین اساس، به تعبیر نانسی فریزر، هر سیاست عادلانه در این بخش نیازمند توجه به این سه R خواهد بود:
-  «به رسمیت شناختن» همه ذینفعان(Recognition): به این معنا که حکمرانی آب برای تدوین سیاست نوین در خوزه بازتخصیص آب می بایست پیش از هر چیز تکثر روزافزون اجتماعی را به رسمیت بشناسد. به تعبیر گادامر، فیلسوف آلمانی، در غیریتِ «غیر» تامل بیشتری کند و آن را به ابژه صرف تقلیل ندهد.
- «نمایندگی» در حوزه تصمیم گیری و تصمیم سازی(Representaion): به این معنا که حکمرانی آب تصمیمات خود را بصورت هیأتی و پشت درها بسته نگیرد و سعی کند که ذینفعان مختلف را در تصمیم سازی ها مشارکت دهد.
- «بازتوزیع» آب(Redistribution): به این معنا که اگر در برهه ای از زمان، افراد و بخش هایی متأثر از متغیر های سیاسی و یا فراوانی منابع، تصمیماتی را اتخاذ کرده اند، امروز سعی کنند با توجه به شرایط نوین موجود، با جسارت، و برمبنای عدالت و کارایی بیشتر اقتصادی و اجتماعی اقدام به بازتوزیع منابع آب در کشور کنند.
بر این اساس امید است که این همایش و تداوم این رویه بتواند گشاینده راهی نو به سوی حل مشکلات و مناقشات آبی در کشور شود. راهی که به نظر می رسد بیش از آنکه از مسیری فنی، تکنیکال و بسیط وافی به مقصود باشد، از مسیر راه حل های اجتماعی، غیرفنی و پیچیده دارد.